- 5 december 2022
Beste lezers,
IK krijg de laatste tijd weer veel vragen rond Narcisme in de Liefde en Pathologische leugenaars.
Verwoeste levens, mensen die uit het leven stapten omdat de Liefde de vijand werd maar ook veel mannen en vrouwen op middle-age die plots het bewustzijn kregen hoe hun opvoeding en hun verleden heel hun toekomstvisie bederven.
Een donker dal met immens veel vragen en pijn maar laat dit moment DE kans zijn om voor eens en voor altijd "je eigen leven" te leiden!
Een deel van dit artikel is enkele jaren oud maar ik heb deze per opzet laten staan omdat ikzelf ook door die dalletjes ben gekropen! Mijn gevoel van toen is even belangrijk dan mijn aanvulling van vandaag.
Hopelijk helpt mijn artikel je en weet dat ik er ben om te helpen! Je mag steeds een bericht achterlaten in mijn gastenboek.
Beste lezers,
Ik zou nooit aan dit artikel begonnen zijn als ik dit zelf niet beleefd had. Net zoals ik jaren geleden mijn ervaringen neerpende over “Narcisme in de Liefde”.
Deze artikels hebben heel wat stof doen opwaaien. Honderden brieven en getuigenissen heb ik mogen ontvangen. De dag van vandaag begeleid ik slachtoffers van narcistische relaties en breng ik hen samen om elkaars verdriet en sterkte te delen.
Mijn pen en mijn intentie namen het roer in handen om te graven in mijn pijnijk verleden.
Met een dikke traan, een bloedend hart en een onbeschut gemis heb ik mijn Pc opgestart. Hier volgt mijn artikel..
Lente, 2017
Iedereen van ons liegt wel eens. Waarom we te laat zijn, over ons gewicht, over onze uitgaven, om onze partner blij te maken enz..
Uit onderzoek blijkt dat we tijdens het eerste gesprek met een vreemde tot 3 keer toe kunnen liegen. Bewust of onbewust, “een leugentje om best wil” kan meerdere redenen hebben. Een goede indruk nalaten, schaamte over een situatie, onzekerheid, enz..
Uit onderzoek blijkt dat wij per dag bewust of onbewust 1.5 leugen per dag vertellen.
Maar hoe ver gaat een leugentje om bestwil?
Welke gradatie is nog aanvaardbaar wanneer liegen een gewoonte dreigt te worden?
Denk even na.. Je was een kleine ukkie.
Vanaf het moment dat je kon praten werd er jou verteld dat je een “slecht kind” was als je loog over iets en “straf” hoorde er onverbiddelijk bij.
Tot 3 jaar liegt een kind onbewust maar daarna verandert het proces. Misschien was jij een bang kind en heb je vaak een leugentje verteld om niet gestraft te worden. Omdat je jezelf een nietsnut vond of dat je conflicten wou vermijden.
Tegelijkertijd werd je soms gestraft omdat je de waarheid niet “mocht” zeggen tegen de buitenwereld. Misschien was je een buitenbeentje en “schaamde” men zich over jou. Zo werd jij verwond in jouw eigen identiteit en vooral verward omdat jij niet meer wist hoe te communiceren.
Hoeveel is men bewust van het liegen? Hoeveel kwaad opzet is hier bij betrokken? Liegt men om de schade te beperken of om juist schade toe te brengen? Maar vooral, wat drijft hen zover? Wat als de drang naar liegen de overhand krijgt en men hier kan spreken van pathologisch of ziekelijk liegen.
Een pathologische leugenaar heeft dus een abnormale dwangmatige behoefte naar liegen, voor welke reden dan ook en hun geweten speelt hier geen partij in!
Onophoudelijk opzettelijk liegen, om er zelf voordeel uit te halen, om de ander bewust te kwetsen of in diskrediet te brengen is vaak herkenbaar in narcistische relaties en wordt onder de noemer “MYTHOMANIE” geplaatst. Maw het “beseffen” dat men liegt.
Bij “PSEUDOLOGIA PHANTASTICA” is het anders, daar beweert men dat de persoon in kwestie “onbewust liegt” en erger nog, dat hij/zij in zijn/haar eigen leugens gelooft. Ze bouwen en fantaseren “een eigen wereld” waar zij zich zintuigelijk in begeven maar wat enkel in hun hoofd plaats vindt, dus ver van de werkelijkheid!
En dat zouden ze dan niet beseffen terwijl ze heel goed kunnen functioneren in het aardse leven?
Deze vraag heeft me lang bezig gehouden!
Ook mijn onderzoek naar de oorsprong van pathologisch liegen heeft me een tijdje bezig gehouden maar toen ik al mijn nota’s bij elkaar raapte en wanneer ik mijn pijnlijke ervaringen ging evalueren, viel mijn puzzel in elkaar.
De meest gestelde vraag blijft: "Is Pathologisch liegen” nu een ziekte of een persoonlijkheidsstoornis?"
Ik wil mij volledig distantiëren van elke medische verklaring en wil je enkel mijn persoonlijke visie geven, ook al moet ik jou misschien enkele antwoorden schuldig blijven.
Je kan mijn verhaal ook overslaan om alleen het artikel verder te lezen. Ik heb de fictieve naam "Thomas" gebruikt die hij trouwens ook zelf gebruikte in zijn dubbel leven.
Lente 2017
Uren heb ik met Thomas gepraat over zijn opvoeding, hoe hij als jong kind onder constante druk leefde door toedoen van zijn vader. Hij was kind alleen maar dat maakte het hem niet gemakkelijker. Zijn vader had maar 1 zoon en 1 kans op "succes", via zijn zoon dan nog, net alsof zijn zoon “zijn trofee” was. Hij kende ook maar 1 ding en dat was "presteren"! Niets was goed genoeg voor hem!
Thomas wou topsporter worden en dat kon alleen maar met afzien, kritiek en onthouding, vond zijn vader. Straf hoorde er onverbiddelijk bij en al heel vroeg begon Thomas zijn “waarde” te associëren met “prestatie”. Ging het een dagje minder goed, voelde Thomas zich vreselijk. Niet alleen door het gejammer van zijn vader maar hij voelde zich ook een echte nietsnut, net alsof hij niks "waard" was!
Hoewel hij een paar jaar meedraaide als professionele sporter, brokkelde zijn zelfvertrouwen zienderogen af.
Jarenlang was hij een “braaf en gehoorzaam manneke” tot het hek van de dam was en Thomas begon te rebelleren!
Zijn carrière op topniveau strandde na een paar jaar, weliswaar met enorm veel talent maar gebrek aan motivatie! Want als hij toch niks goed kon doen, waarom zou hij zich dan nog inzetten, vertelde Thomas mij met dikke tranen in zijn ogen. Hij begon gedwongen te liegen tegen zijn vader over zijn trainingen en zijn interesse, juist om conflicten en geschreeuw te vermijden.
Jaren heeft hij moeten zwijgen, zijn mond moeten houden. Want hij leerde nooit handelbaar te communiceren, laat staan zijn gevoelens te uiten!
Toen ik zijn vader dan opzocht, bleek dat hij een even grote slachtoffer was als Thomas zelf! Ik voelde de gloeiende haat-liefde relatie tussen beiden. Woede, frustratie en innerlijke onrust. Ook zijn vader is verwond.
Een warme, gastvrije en kindvriendelijke grootvader, die mij op een paar uur tijd elke emotie heeft laten zien! De fierheid en de walging over zijn zoon gingen door dezelfde deur. Het ongeloof gierde door mijn lichaam.
Hoe was dit mogelijk? Hoe kan het zijn, dat hij Thomas zoveel haatte?
Zijn vader vertelde me dingen die mijn petje te boven gingen. Ik werd geconfronteerd met een onafgewerkte lijst van verscheurende leugens en fantasieën waar Thomas mij zo levensecht en met heel mijn hart had ingesleurd. Hoe kon dit nu? Dit is waanzin! Er zat maar 1 ding op, ik moest met de moeder praten!
Hoe ik Thomas leerde kennen..
Thomas en ik kenden elkaar al 17 jaar en telkens wij elkaar zagen sloeg de vonk uit de pan.
Ikzelf had nooit gedacht dat wij een koppel zouden vormen omdat Thomas een relatie had en ondertussen zelf al vader was geworden. Bijkomende situaties (die ik momenteel niet kan vertellen) zorgden er tevens voor dat hij voor mij “De verboden Liefde” werd. Toen ik in mijn scheiding zat, nam hij contact met me op maar ik wist dat ik hierop niet kon of mocht reageren.
Jarenlang zocht hij toenadering omdat ook zijn relatie op de klippen liep.
Ondertussen had ik Thomas al anderhalf jaar niet meer gehoord toen ik plots een vriendschapsverzoek van hem kreeg op Facebook. Omdat de situatie veranderd was, aanvaardde ik zonder na te denken zijn verzoek.
Al snel raakte we aan de praat en voelde ik onmiddellijk de connectie terug die we al die jaren lieten links liggen. Hij wist dat ik als Mental Coach werkte en hij maakte er gebruik van om zijn sportieve, professionele netwerken aan te spreken.
Het leek wel alsof hij een 2de kans kreeg door mij te helpen, mij te ondersteunen en mij vooral te lanceren in zijn eigen, vertrouwde sporttak. Voor het eerst kon hij iets goed doen want ik vernam ook dat hij tijdens zijn relatie vaak tonnen kritiek te verwerken kreeg. Althans dat was "zijn"verhaal.
Tijdens onze gesprekken gaf Thomas mij een beeld over zijn huidige situatie. Hij was terug single, alleenstaande papa, maar nog steeds voelde ik de brandende ambitie bij hem om de sterren van de hemel te schieten.
Thomas vertelde mij over zijn levenskwaliteit, zijn internationaal reizen voor zijn werk want hij werkte nog als ondersteunend personeel op topsportniveau. Al gauw werd ik meegevoerd in een fascinerend beeld over de toekomst en ik ging in op zijn volgend aanzoek. Een koffietje!
Vol spanning reed ik naar de brasserie waar we hadden afgesproken om onze professionele ideeën uit te wisselen. Ik zag Thomas van op de parking, door het raam. Ik wuifde naar hem en kreeg die adembenemende glimlach in return. Ik ging binnen, de hoek om en arriveerde aan zijn tafeltje.
En toen gebeurde het.. het moment waar we misschien allemaal van dromen in ons leven. Onverwachts.. maar het duurde geen 3 seconde vooraleer de grond onder mijn voeten wegzakte en in plaats van tegenover hem gaan te zitten, nam ik plaats naast hem. Wetende van mezelf dat ik zelden verliefd word, werd ik ongemakkelijk en zelfs een tikkeltje verlegen.
Van nature heb ik genoeg lef om een gesprek naar me toe te trekken maar zowel mijn keelgeluid als mijn woordenschat functioneerde op een laag pitje. Ik kon alleen maar luisteren (en kijken) naar mijn enthousiaste, hartstochtelijke en knappe gezelschap.
Voor de eerste keer in jaren waren we alleen in ons gesprek en het voelde alsof wij elkaar al 100 jaar kenden, zo vertrouwd waardoor ik geen moment twijfelde aan zijn oprechtheid. Zijn subtiele aanrakingen brachten mij tot rust maar veel te vroeg moesten we afscheid nemen. Ik gaf hem mijn kaartje, boetseerde hem een kus en vertrok naar mijn volgende professionele afspraak.
Niet alleen mijn hakken tilden me hogerop. Ik liep met mijn hoofd in de wolken die dag.
S’avonds tinkelde mijn telefoon, een berichtje met de vraag of “ik dit ook gevoeld had” , wat ik dan ook in al mijn blijdschap bevestigde.
Thomas liet er geen gras over groeien, sprong in zijn auto, pikte me 30 min later op en nam me mee op restaurant die avond. Dit vond ik geweldig, een man met aanpak! Wat hadden we een zalige avond.
Cliché maar we gingen het rustig aandoen en we besloten om het nog even niet aan de grote klok te hangen zodat we samen in alle rust elkaar beter konden leren kennen.
Nu ik “zijn vrouw” (vriendin) was geworden, ging ik een leventje leiden dat ik “altijd al verdiend” had, zei hij.
Thomas vertelde meermaals over zijn ongeloof, dat hij hier jaren naar verlangd had en dat “zijn droom” nu werkelijkheid werd. En ik geloofde hem ook.. want dit was zijn "oprechte beleving".
Wat ik destijds niet wist is dat zijn fundamenten doorweekt waren met leugens. Normen en waarden, gevuld met fantasieën uit zijn illusie.
Hij adoreerde me al jaren en wou indruk op me maken. Nochtans kende hij mijn verleden en wist hij heel goed dat ik het meest dankbaar was met de kleinste dingen.
Maar toch, hij kon het niet laten om noodgedwongen, creatief en structureel te liegen. In zijn hoofd zocht hij een wereld op die hij zo graag WILDE om mij alleen het beste te geven. Wat eigenlijk al van het begin onmogelijk was om dit effectief waar te maken!
Maar toch bleef Thomas er in “geloven”
Omdat hij niet verwacht had dat we een koppel werden, moest hij op heel korte tijd een leugen met een leugen bedekken.
Hoewel hij op die fundamenten moest verder bouwen was mijn sterk voorgevoel de slechtste cement die hij maar kon hebben. Iets klopte er niet en ik durfde dan ook wel eens mijn onzekerheid uitspreken.
Dan was hij aangedaan omdat ik hem in twijfel trok want ik zorgde er eigenlijk weer voor dat hij zich “moest bewijzen” aan mij.
Presteren, bewijzen, verdienen.. allemaal zeer pijnlijke woorden voor hem.
Omdat zijn opvoeding voor hem zo pijnlijk was en omdat ik me bij hem echt zo goed voelde, gaf ik hem toch de voordeel van de twijfel.
Tot op een dag dat ik hem had “afgeschrikt” en duidelijk de verkeerde woorden had gebruikt. In al mijn ongeloof en verdriet verdween Thomas van de kaart. Hij negeerde mijn berichten en hij is gevlucht van elk greintje verantwoordelijkheid.
Omdat ik niet in detail kan gaan, wil ik wel vertellen dat het lot had beslist om hem een tijdje van mij vandaan te houden.
Van de ene op de andere dag was er geen contact meer, geen glimp van zijn bestaan, geen antwoord op al zijn leugens.. enkel de eenzame duisternis.
De eerste week was een hel. Ik wist niet in welke hoek te kruipen en het voelde alsof Thomas dood was, want mijn Verboden Liefde werd bruusk weer uit mijn leven gemaaid.
De man, zoals hij zich voordeed, was niet alleen mijn dekseltje op mijn potje maar ook nog eens van hetzelfde kleurtje. Mijn gedreven wederhelft met wie ik de grootste dromen kon verwezenlijken. Mijn lieve, stoere en krachtige beer bij wie ik me zo veilig voelde. Mijn knappe man waar ik stapelverliefd op was. Kortom.. het totale plaatje, voor mij alleszins, waar ik onbewust heel mijn leven van gedroomd had.
Maar…… Thomas bestond niet echt!
Je moet dan rouwen en breken met een man die eigenlijk maar een Fata Morgana was.
Ondanks zijn pathologisch liegen weet ik zeker dat Thomas niet snoeihard narcistisch beladen is maar dat hij lijdt aan Pseudologia Phantastica, een ziekelijke vorm van liegen waarvan men hun denkbeelden of fantasieën niet meer kan onderscheiden van de werkelijkheid.
Thomas was eerder onderdanig, had veel empathie voor mijn gezin en mijn omgeving. Hij had een pleasegedrag om "zijn erkenning" te veroveren. Hij was uiterst liefdevol en ik heb me bij geen enkele man zo mooi, zelfverzekerd en sterk gevoeld.
Zijn gebrek aan zelfvertrouwen, zijn onzekerheden en zijn emoties liet hij me met open hart zien.
Het komt misschien over dat ik Thomas zijn gedrag wil goedpraten, wat ik zeker niet wil doen. Ik probeer het alleen maar te begrijpen. Ergens ben ik er ook van overtuigd dat hij me nooit met kwaad opzet heeft willen pijn doen.
Meer en meer heb ik de indruk dat Thomas loog uit schaamte, bescherming en onzekerheid. Hij wou niet zozeer “de grote man” uithangen. Hij wou vooral iemand “zijn”. Dat was ook trouwens zijn laatste bericht aan mij: “Ik heb dit verkeerd aangepakt”
Kwaad zijn op hem haalt niet veel uit omdat ik voor mezelf met teveel vragen zit en ik kan pas boos op hem zijn als hij mij teleurstelt in zijn antwoorden.
Mijn verhaal kan nog alle kanten op. Tijd zal raad brengen!
De vraag: "Heeft hij dit nu allemaal onbewust gedaan?" Het antwoord hierop is zo troebel.
Ik denk dat een persoon echt wel zo ver kan geraken, dat hij echt in zijn eigen leugens gelooft of dat hij geen andere optie kent dan liegen.
Maar we hebben toch allemaal een keuze, niet?
Ik weet dat er een dag zal komen dat Thomas of ik elkaar terug zullen opzoeken. Die dag zal ik dit hoofdstuk pas kunnen afsluiten en kan ik mijn verhaal vervolledigen.
De Moeder van Thomas heb ik niet persoonlijk kunnen spreken. Zij heeft totaal geen interesse en zin om over haar enige zoon te praten. Ze wimpelde mijn afspraak met haar dan ook af met "buikpijn".
Hoe het afliep...
Winter 2022
Wat ik in 2017 neerschreef heb ik bewust ook laten staan want dat was mijn beleving destijds omdat hij toen nog in mijn hart woonde.
Ondertussen zijn er heel wat jaren verstreken en zijn er ook heel wat antwoorden op zijn plaats gevallen.
Ik had met Thomas een relatie van 4,5 jaar met nog heel wat "nasleep"
Ondertussen heb ik hem al 1,5 jaar niet meer gesproken en ben ik dan ook volledig uit zijn leven. Althans dat hoop ik maar!
Tijd heeft mij doen beseffen dat hij voor altijd een vogel voor de kat zal zijn terwijl "Koning Verleider" in volle expansie is om zijn volgend slachtoffer ten huwelijk te vragen.
Ik heb meerdere vrouwen aan de lijn gehad. Van nature.. sterke vrouwen vooral!
Hij heeft laatste jaren een aardig lijstje afgewerkt met dezelfde ziekelijke, gestructureerde handleiding.
Sterke vrouwen, die in een mum van tijd onderuit werden geschopt naar een diep dal van ongeloof, onmenselijk verdriet en vooral " het geloof in zichzelf" kwijt
Bij elke vrouw wou hij zich verloven en verlangde hij naar een "liefdesbaby" terwijl hij meerdere kinderen heeft waar hij niet naar omkijkt.
Ik heb tegen deze vrouwen allemaal hetzelfde gezegd: "je mag het jezelf echt niet toelaten om nog maar 1 seconde boos te zijn op jezelf"
"Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren? Mijn inschattingsvermogen heeft me zwaar in de steek laten", kreeg ik als antwoord.
Je mag dan nog immens sterk zijn, er is een belangrijk oorzaak waarom je dit hebt toegelaten.
Thomas heeft er voor gezord dat je begon te twijfelen aan jezelf.
Hij verbloemde of wiste elke leugen waardoor jij echt dacht dat je gek aan het worden was.
Stelselmatig begon je de realiteit uit ogen te verliezen en daar kwam dan ook nog eens zijn "zalige, warme liefde" bij en voor je het wist leefde je onbewust in "zijn werkelijk".
Het voelde zo veilig en geborgen want uiteraard zijn "valse beloftes" gaven jou een heerlijk toekomstbeeld.
Niet alleen in de Liefde verwoest hij levens maar ook in het dagelijks leven heeft hij heel wat rivalen en schulden op zijn kerfstok.
Ondertussen heeft justitie al wat meer bewijzen kunnen verzamelen. Hopelijk zal gerechtigheid geschieden. Niet zozeer voor mijn eigen belang maar ook voor elke slachtoffer die financieel of emotioneel hier zwaar onder geleden hebben.
Klink ik wat rancuneus? Misschien kan dat maar ik heb het vooral los gelaten.
Bij het schrijven van deze zinnen borrelt er inderdaad wel een lading walging naar boven omdat ik nu als "toeschouwer" toekijk hoe Thomas zijn zelfzuchtige, ziekelijke, diabolische handelingen kan verder zetten.
Nu ik "emotioneel losgekoppeld" ben van deze liefde zie ik uiteraard alles wat meer duidelijker. Een paar jaar geleden struikelde ik nog wel eens in de valkuil om het ergens te verantwoorden. Het feit dat hij zo een pijnlijke jeugd heeft gekend. Jammer dat deze man met zoveel kwaliteiten niet voor het licht heeft gekozen. Een bewuste keuze dus!
Leven of werken met een pathologische leugenaar is alles behalve gezond en het kan heel jouw innerlijk systeem vernietigen.
Patholigische leugenaars "wissen" vaak hun leugens of zeggen dat het "een verspreking" was. Of gebruiken de zin: " Zo heb ik dit niet gezegd!"
Door de mantel der liefde ben je steeds bereid om hen het voordeel van de twijfel te geven.
Voor 1 keertje is dit goed maar als je dit herhaaldelijk doet, geraak je in een verwoestend "controlegedrag"
Je leeft als het ware in "de ander zijn leven" en begint alles te overwegen en te analyseren.
Ook zal je uiteraard de persoon in kwestie hierover aanspreken wat hen alleen maar meer "alerter" maakt.
Om jouw vertrouwen te winnen gaan ze een plannetje bedenken, een "toneelstuk" creëren waarin ze zich "met voorbedachte rade" aan de waarheid houden. Dit gaat jou dan nog meer doen twijfelen over "jouw wantrouwen" over het verleden.
Je gaat enorm onzeker worden over je eigen waarheden, je acties en hoe je alles misschien "misingeschat" hebt.
En dit gaat van kwaad naar erger tot je aan jezelf de vraag stelt: " Ben ik gek aan het worden?"
Lees hier beneden eerst de kenmerken van een pathologische leugenaar voor je een beslissing neemt.
Vooraleer je actie neemt, wil ik jou ook vragen om duidelijk na te denken over de consquenties.
De harde realiteit zal je misschien even vernietigen. Harde bewijzen zullen niet mals zijn en besef dat dit even je wereld op de kop kan zetten. Ben je hier klaar voor?
Nogmaals, ik heb verhalen gehoord van mensen waarvan ik dacht dat dit niet meer aards was dus voor 1 keer wil ik je voorbereiden op de "worst case scenario"
Wil je dit horen? Wat is jouw bereidheid achteraf? Hoe zal je hier mee omgaan? Welke gevolgen heeft dit op jouw gezin, familie, persoonlijk of professioneel leven? Heb je vrienden of familie die je kunnen opvangen? enz...
Maar je hebt recht op de waarheid want je bent doodmoe door alles te analyseren en te verwerken. Diep van binnen weet je dat dit niet meer verder kan en het Universum heeft je misschien al een paar keer op de schouder getikt met voortekens maar die je misschien niet "wou horen"
Ik heb heel wat mensen gekend die na het vinden van vreselijke antwoorden toch hebben besloten om in de relatie te blijven. Dus geef hier ook de tijd aan om al even verder in de toekomst te denken. Uiteraard heeft elke leugen een context en is het vaak ook moeilijk inschatten hoe je dit achteraf gaat aanpakken.
Je bent wat meer gecentreerd in je eigen energie en kracht en hebt de consequenties goed overlopen?
Dan is het misschien tijd voor speurwerk.
Je zal dan wel denken.. dit is toch ook controleren maar zie het eerder als een "onderzoek"
Voel je hier niet schuldig over want nogmaals je hebt recht op de waarheid. Je verdient zoveel meer dan leugens en respectloos gedrag en je wordt al veel te lang om hun tuintje geleid.
Let op:
Hoe meer je de persoon om antwoorden vraagt en hoe meer je hem confronteerd met hun leugens of gedrag, hoe allerter men gaat zijn. Pas als ze merken dat je gestopt bent met ze "visueel te controleren" laten ze de teugel wat los.
Hun alertheid verzwakt als je hun vertrouwen geeft. Ik vraag je niet om een schijnheilig spel te spelen maar ga niet meer in de aanval als je merkt dat ze wel degelijk aan het liegen zijn.
Je zal dit in stilte moeten doen, in cognito..
Probeer hier wat geduldig in te zijn maar wees niet bang om grenzen te verleggen om aan harde bewijzen te bekomen.
Je buikgevoel is je beste raadgever zodat je innerlijk compas je naar het juiste adres zal leiden. Durf hulp vragen aan betrouwbare mensen die jou waarschijnlijk al de raad hebben gegeven om los te komen van dit schadelijk individu.
Elke situatie is uiteraard anders die ik voor jullie persoonlijk moeilijk kan inschatten.
Je kan via het contactformulier een afspraak met me maken om je hierin te begeleiden.
Hier beneden lees je nog wat herkenpunten over een Pathologische leugenaar
Om het lezen gemakkelijker te maken, heb ik de Hij-vorm gebruikt maar het kan even goed de vrouwelijke vorm zijn.
De handen: pathologische leugenaars verbergen hun handen vaak en vooral hun handpalmen. Ze steken hun handen onder hun oksels, in hun broekzakken of onder tafel. Open handpalmen daarentegen staat voor open, eerlijke communicatie, ook heel herkenbaar in het zakenleven. Wriemelen met de vingers, draaien met een ring, een deel van het gezicht verbergen achter gekruiste handen, enz. zijn herkenbare tekenen van liegen.
Aan kledij prutsen, kraag goed trekken, in de haren krabben, enz.. Hij verandert vaak van algemene houding, zet zich zogezegd weer goed. Ook wanneer men auto rijdt, zal men tijdens het liegen vaak van houding veranderen, een ideaal moment dus voor hen!
Hij legt meermaals zijn been weer op de andere en hun voeten zijn overmatig in beweging. Ze tillen al zittend of rechtstaand vaak hun hielen op. Let er maar eens op, je zal versteld staan.
Dat is ook het moment wanneer liegen voor hen “veilig” gaat voelen omdat ze de realiteit niet aan kunnen!
Mensen die lijden aan Pseudologia Phantastica zijn zo ontmoedigd en teleurgesteld over het leven.
Zo ontevreden over zichzelf dat ze zich alleen maar goed en veilig voelen in hun eigen gecreëerde wereld. Los van de harde realiteit, los van de prestatie en kritiek, los van de vinger gewezen te worden, los van de gemiste kansen, los van het verleden, los van de mislukkingen..
Hun eigen gecreëerde wereld geeft hen juist ruimte om te ademen, naar de toekomst te kijken en terug het einde van de tunnel te zien. Het is sterker dan hunzelf want ze geloven echt dat ze dit op een dag werkelijk voor elkaar krijgen!
Pseudologia Phantastica
Ze komen net heel eerlijk over omdat ze ook in hun eigen fantasieën geloven. Ze hemelen zichzelf zo op in hun bijzondere leugens en idealiseren zo hun zelfbeeld. Ze geloven in hun "andere zijn" die voor hun ook écht bestaat, een individu die ze niet willen opgeven. Daardoor lijken ze ook heel positief omdat ze grote dromen willen bereiken. Hun impulsief gedrag wordt verbloemd door hun misleidende "gedrevenheid".
Beloftes naar hun partner toe die ze eigenlijk onmogelijk kunnen waarmaken maar die zij dwangmatig en onbuigzaam voor zich uit slepen.
Komt hun zelfverheerlijking in gevaar dan zullen ze nog intenser gaan liegen om hun "innerlijk geluk" te beschermen.
En zo.. geraken ze vervreemd van de werkelijkheid en verslaafd aan zichzelf!
Mythomanie en Narcisme worden zeer vaak met elkaar vermengd doch hoeft men niet altijd een narcist te zijn als men een bewuste pathologische leugenaar is.
Om meer te weten over "Narcisme in de Liefde" kan je rechtstreeks mijn artikel lezen via deze link
Pathologische leugenaars die bewust huichelen voor hun ego, status, macht, bevrediging, enz.. zijn vaak te vinden in narcistische relaties. Let op, het kunnen zowel vrouwen als mannen zijn.
Ze liegen als de beste omdat er één merkwaardig feit niet aan het licht mag komen, namelijk hun "ware aard".
Hun leegte is schrijnend en hun innerlijk geluk nihil! Deze pathologische leugenaars liegen altijd uit eigen belang!
Niet om je te sparen of je te behoeden van verdriet maar om je ten alle tijden eigendom van hun te maken.
Meerdere seksuele partners erop nahouden gebeurd ook niet zonder een "goedgelovig leugentje" want ach ja, denk je nu echt dat ze daar van wakker liggen.. een leugentje meer of minder want "een geweten" is een onvindbare term in hun bedorven ethiek!
Confrontatie met hunzelf kunnen ze niet aan daarom zal een narcist ook altijd jouw woorden omdraaien. Er komt een dag dat jij begint te twijfelen aan jezelf omdat je hun verziekte logica probeert te volgen en zo verdwaal je in jouw eigen waarheden. Een narcist kan je zo bewust pijn doen en zo gewetenloos liegen dat sommigen jarenlang in deze vernietigende relatie blijven rondzweven.
Wist je dat liegen gemakkelijker wordt als men het vaker doet? Geloofwaardig een leugen vertellen kost ons brein veel energie. Op hersenscans ziet men meer hersenactiviteit, met name in de prefrontale cortex. Dit deel van de hersenen is onder meer betrokken bij het maken van keuzes, plannen, doelen stellen en het beheersen van impulsen.
Het brein moet dus heel wat afwerken vooraleer een verzinsel overtuigd overkomt. Sommige beweren zelfs dat het brein van een pathologische leugenaar groeit in omvang.
Is pathologisch liegen een psychische aandoening?
Hier heerst veel discussie rond. Professionele therapeuten en artsen hebben geen grip "hoeveel besef" er in het hoofd omgaat van een pathologische leugenaar en sommige vragen blijven gewoon onbeantwoord.
Voor zover mijn onderzoek bestaat er geen "lijst van symptonen" die een duidelijk verband schept met mythomanie of pseudologia phantastica.
Er wordt wel doorgelinkt naar de persoonlijkheidsstoornis borderline, narcisme en chronische depressie.
Ik persoonlijk heb momenteel wel de intentie om Thomas en anderen te helpen. Maar vooraleer we kunnen spreken van een behandeling moeten we nog met het volgende rekening houden:
Wat me erg is opgevallen, is dat een pathologische leugenaar zowel liegt over kleine als grote dingen. Zoals ik al eerder vertelde, gaan ze ook graag in detail. Toen ik mijn berichten van Thomas terug opzocht moest ik echt diep ademhalen. Zo levensecht, zo onkreukbaar, zo innig verbonden dat Thomas kon liegen is echt wel waanzinnig.
Het vertelt veel over zichzelf, hoe ongelukkig en broos hij is in deze wereld.
Ik weet dat Thomas langdurige, intense emotionele dieptepunten heeft gekend. Ondermaatse gevoelens van zelfliefde die hem al op heel jonge leeftijd een immens minderwaardigheidscomplex heeft bezorgd.
Gedwongen en genoodzaakt moeten liegen om een betere versie van zichzelf te zijn, moet een echte marteling zijn.
Geen weg vinden vanuit de moederschoot, geen erkenning van zijn geboorterecht..
In hoeverre kan zo een persoon genezen, zichzelf terug vinden, zijn eigen normen en waarden creëren en herboren worden?
Dit lijkt dan ook een illusie al is het de werkelijkheid..
NIEUW
Ben jij ook slachtoffer van een pathologische leugenaar of een narcistische partner en wil je graag persoonlijke hulp of begeleiding kan je contact opnemen via mijn contactformulier, via deze LINK
Wil jij publiekelijk reageren, schrijf dan jouw verhaal in mijn gastenboek.
Lieve Groeten,
Ilse